8 uur 's ochtends, en Paul en ik zijn net wakker. Ietsje later dan de gebruikelijke 6 of 7 uur en ook een klein beetje katerig. Want we zijn gisteravond namelijk uitgeweest in Kimberley.. in een township!

Eergisteren kwamen we hier in Kimberley aan, een oud mijnstadje dat zijn bestaansrecht dankt aan de vondst van diamanten rond 1880. Er is zelfs een enorme handgegraven mijn middenin de stad, die heel onromantisch The Big Hole wordt genoemd. Daar hebben we uiteraard wat rondgekeken en gewandeld, en vervolgens kwam de vraag waar we zouden gaan slapen. Paul had wat rondgebladerd in de Lonely Planet, waarin veel stond over Galeshewe, een township in Kimberley en een van de oudste van het land. Ik wilde eigenlijk altijd al een keer in een township overnachten, maar Paul, nog vers in Zuid-Afrika, had zo zijn bedenkingen. Wat hij las klonk echter positief, dus we besloten er een guesthouse te boeken. Toen we de township inreden voelde het wel even spannend, maar zodra we aankwamen hing er meteen een hele relaxte sfeer. De receptie was weliswaar in een golfplaten shack gevestigd, maar onze kamer zag er heel netjes uit. Die avond hebben we potjes pool gespeeld met de beide barmannen, echt heel gezellig. En de volgende dag meteen nog maar een nacht en een townshiptour geboekt, want nu wilden we ook wel zien hoe het er echt was.
Onze gids Joy stond om 12 uur voor de deur met 2 mountainbikes en de hele middag hebben we door Galeshewe gefietst. Echt, wat was dat leuk! Mensen die je groeten overal, vers gebraaid vlees eten op straat, en uiteraard een biertje drinken met een paar locals in de kroeg. Ik had eerlijk gezegd ook een wat somber beeld van townships, van overal vervallen krotten, zware criminaliteit en bittere armoede. Maar hier stonden veelal stenen huisjes, soms wel met shacks eromheen, maar andere hadden zelfs een tuintje. Natuurlijk zag je de armoede wel, maar het leven in de township kwam in plaats van triest en troosteloos eerder op me over als een hele hechte sociale structuur, waar mensen elkaar kennen en helpen.
Omdat we zo enthousiast waren vroeg Joy of we ook zin hadden om 's avonds nog met hem op stap te gaan. Maar natuurlijk! Met hem, zijn vriendin en wat van zijn vrienden zijn we naar 'Oupa's tavern' geweest, een gezellige tent middenin Galeshewe waar ze goeie jazz draaiden. Dat was wel een ervaring, want de hele kroeg groette ons zo ongeveer toen we binnenkwamen, inclusief Oupa zelf, en bijna iedereen wilde wel een praatje maken. Het komt schijnbaar nog steeds niet vaak voor dat een blanke zich daar vertoont, maar juist daarom was de sfeer heel open en sociaal. We voelden ons bijna eregasten, heel bizar! Halverwege de avond lekker gedanst op goeie Zuid-Afrikaanse muziek met iedereen en toen het uiteindelijk tijd werd om naar huis te gaan (het gehalte dronkaards werd op een gegeven moment net iets te hoog) liepen Joy en het hele gezelschap helemaal met ons mee tot de voordeur van het guesthouse. Echt, alsof je door je vrienden wordt thuisgebracht!

Voordat we hier in Kimberley kwamen hebben we ook allerlei bijzonders meegemaakt, maar dan van een heel ander karakter. Eerst in Kaapstad nog een paar mooie dagen gehad, waarbij we onder andere twee musea bezocht hebben met moderne Zuid-Afrikaanse kunst. Pfoe, dat was af en toe wel heel heftig en confronterend. Maar tegelijkertijd gaf het een goed beeld van de donkere geschiedenis van dit land, met gelukkig ook aardig wat optimisme voor de toekomst. Na Kaapstad zijn we met ons nieuwe huurautootje in één dag 900 kilometer naar het noorden gereden, waarvan het laatste stuk echt alléén maar rechtdoor was. Geeft je wel meteen een middle-of-nowhere-gevoel als je in 2 uur tijd je stuur misschien 3x draait, heel apart. Onze eindbestemming was in elk geval Augrabies Falls National Park, een plek waar de Oranjerivier zich in een enorme waterval 56 meter naar beneden stort. In die droge omgeving van semi-woestijn en vruchtbare grond zijn we 3 dagen de natuur ingetrokken met onze rugzak. Echt, dat was in één woord geweldig. Lopen door het rode rotsachtige droge landschap, langs de enorm diepe kloof van de Oranjerivier - we waren echt middenin de wildernis. De zonsop- en ondergangen waren ook zó indrukwekkend, om nog niet eens te spreken van alle sterren die we 's avonds bij het kampvuur zagen. In de hutjes waar we overnachtten was alleen een matras aanwezig en een vuurplaats met wat hout, dus we moesten alles zelf meenemen. Maar om met al je spullen op je rug drie dagen lang middenin de machtige natuur te lopen, naar dat gevoel heb ik nu al af en toe heimwee. Ik zal proberen om binnenkort nog een paar foto's te uploaden!

Nog bedankt trouwens ook voor alle felicitaties en leuke berichtjes voor mijn verjaardag! Paul had me 's ochtends verrast met allemaal zelfgemaakte slingers die hij vanuit zo'n goud-zilveren reddingsdeken had geknipt (die hadden we na de hike toch niet meer nodig