Mijn laatste werkweek hier is ingegaan! Ik heb ook eigenlijk helemaal geen tijd om mijn blog te schrijven, maar ik vind het toch te leuk om het niet te doen. Zal proberen om het kort te houden deze keer.

Want wat ik de laatste dagen aan het doen ben is werken, werken, werken, om alle klussen die Kathy me de laatste weken nog heeft gegeven af te ronden. Daar hoort uiteraard de database bij, dus ik mail bijna dagelijks met Jon die in de UK ook achter zijn pc zit te zweten om alles op tijd af te krijgen. Steeds opnieuw checken, fouten eruithalen en reageren. Intussen heb ik ook de bijbehorende handleiding af (om 12 uur afgelopen nacht welteverstaan) dus het plan is om later deze week alvast een en ander uit te leggen en over te dragen aan Kathy, James en babe Mamba. Daarnaast ben ik druk bezig om het design voor een deel van de tuin hier af te ronden, compleet en al met een plant-rotatieschema aangezien we in dat deel kippen willen houden. Klinkt vreemd, maar door kippen een paar weken op een specifiek stuk tuin te laten scharrelen krijg je hele vruchtbare grond. Als je daar dan direct daarna groenten plant, hoef je nauwelijks meer iets aan de grond te doen (typisch Permaculture). Dat ben ik nu dus aan het uitwerken, met alle bijbehorende wateropvangmethoden en beplanting van de omheining, leuk om te doen.
Verder is het zo dat alle deelnemers van deze intake van het Food Security-project afgelopen maart hun laatste workshop hebben gehad en daarmee officieel hun training hebben afgerond. Om dat te bezegelen laten ze in hun communities aan iedereen zien wat ze precies gedaan hebben, tijdens de zogenaamde community demonstration days. Aan het eind van die dag krijgen ze bovendien een officieel certificaat van Vusumnotfo, als bewijs dat ze de cursus succesvol hebben afgerond. Laat nou net deze community demonstration days in mijn laatste werkweek vallen... dat komt dus mooi uit. Want op die manier kan ik alle deelnemers uit deze groep gedag zeggen en het project voor mijn gevoel ook goed afronden. Want ik heb hun tuinen toch best een aantal keer bezocht (en er ik weet niet hoeveel planten geteld...), ik heb ze vaak hier gezien tijdens de workshops, en niet te vergeten hebben we samen gekookt. Daarom heb ik voor iedereen een groepsfoto waar ik zelf ook opsta uitgeprint in kleur en met een korte tekst achterop gelamineerd. Dat klinkt misschien wat ouderwets, maar als je je realiseert dat sommige mensen hier nog nooit eerder een foto van zichzelf hebben gehad of zelfs gezien (al dan niet in een grote groep) dan zijn ze er waarschijnlijk wel blij mee. Ik vond het in elk geval leuk om ze persoonlijk iets te geven. Als ze zichzelf dan tussen alle anderen op de foto zien, dan weten ze dat ze die van die lachende mlungu daar ergens achterin hebben gekregen.

Ook al ga ik nog niet echt weg, ik ben al wel bezig nu om mijn tijd hier af te ronden. Want reizen is toch iets heel anders dan hier wonen en werken. Geeft soms wel een dubbel gevoel, dat ik me steeds meer realiseer dat dat vliegtuig naar Nederland toch echt gaat eind mei... Waarvoor overigens nog heel veel dank aan Katja, Poetry en de mensen van VCK Travel die hemel en aarde hebben moeten bewegen om mijn ticket om te boeken naar dat van Paul. Maar het is ze zowaar gelukt, dus ik vlieg nu op 29 mei samen met Paul terug naar Nederland, via Cairo. De 30ste komen we dan 's middags aan op Schiphol (14.45 om precies te zijn).
Maar goed, dat even terzijde: zover is het gelukkig nog niet. Alhoewel mijn vrijwilligerswerk er eind deze week dus formeel opzit, en ik de periode van samen met Hanna in het knusse houten huisje wonen en leuke dingen doen met Jennifer en Victoria nu min of meer afsluit. Ondanks dat we niet naar Lesotho konden afgelopen weekend vond ik het daarom wel erg leuk om Jen en Vic nog even te zien voordat ik ga reizen. Ze logeerden allebei een paar dagen in een hostel dat in Mlilwane ligt, een wildpark in het midden van Swaziland. Zaterdag heb ik ze daar opgezocht, ben blijven slapen en zondag hebben we ruim 2 uur in het reservaat gewandeld. Aangezien er geen leeuwen, olifanten en neushoorns leven kun je daar wandelen, fietsen en paardrijden. Maar onderweg zie je wel zebra's, impala's, wildebeest, kudu's... en een krokodil! Pas toen we er voorbij waren gelopen na de nodige foto's realiseerde ik me dat dat beest toch behoorlijk dichtbij was. Schijnbaar doen ze je dus niks - mits je ze niet gaat aaien natuurlijk - anders had Mlilwane vast geen wandelpaden, lijkt me. Maar we zagen ook nijlpaarden in het water liggen - ook geen dieren die je onderweg wilt tegenkomen. Het gaf in elk geval wel weer een bijzondere dimensie aan onze zondagmiddagwandeling.

Met mijn lange To-do-before-I-leave-list hier is het uiteraard goed om zo nu en dan je hoofd even leeg te maken. Ik doe dat het liefst door te gaan hardlopen, wat ik na mijn langdradige blessure in Nederland hier weer aardig heb opgepakt. Ik loop nu zo'n drie keer per week ongeveer een half uur, soms ook gezellig met de honden aan de lijn. Een tijd geleden heb ik zelfs voor het eerst weer een loop van anderhalf uur gedaan, maar daarna kreeg ik toch weer wat last van mijn been. Aan de andere kant kriebelde het sindsdien wel, en zolang als ik hier ben wil ik eigenlijk altijd nog een keer naar Matsamo lopen, de grenspost met Zuid-Afrika. Die is hier zo'n 9 kilometer vandaan, best een eindje dus. Maar Alison, Kathy's dochter die nu schoolvakantie heeft en hier is, wilde dat ook erg graag, dus vanochtend besloten we dat te gaan proberen. En jawel, we hebben de slagboom op de grens aangetikt! 2 uur en 10 minuten in totaal hebben we hardgelopen, dat voelde echt heel goed. Mijn been speelt nu wel weer wat op, maaar hopelijk trekt dat snel bij. Het was in elk geval erg lekker met alle drukte hier, dus ik heb weer een productieve dag gehad.

Maar aangezien er nog meer werk ligt te wachten laat ik het hier nu bij. De komende 2 dagen even flink doorwerken en dan is Paul hier! Na 7 maanden zien we elkaar komende vrijdag weer, daar heb ik echt heel veel zin in. Maandag vliegen we dan naar Kaapstad en vandaar reizen we verder door Zuid-Afrika. Ik ga uiteraard proberen om mijn blog een beetje bij te houden tijdens de reis, dus ik hou jullie op de hoogte! Tot snel!