Na twee hele leuke en intensieve weken cursus ben ik terug in Swaziland. Intensief, dat was het zeker. Vooral de laatste dagen, toen we ons design moesten maken en presenteren waren behoorlijk druk. Nachtjes van 5, 6 uur en dan in alle vroegte weer verder werken voordat de cursus begon, dat merk je wel. We deden ons design dus met zijn drieën, wat over het algemeen heel goed ging. Fanboy en Nonhlanhla waren net zo gedreven als ik om goed werk af te leveren, en dat is dan ook gelukt. Vrijdagochtend presenteerden we ons stuk land, waar we onder andere fruitbomen, een roulatiesysteem met kippen en een mais-bonen-pompoenen-aardappelveld op gepland hadden. Van de watertoe- en afvoer tot de composthoop, alles zat erop en eraan. Ik heb me met name gericht op het watergedeelte (lekker Nederlands), wat het opvangen en hergebruiken van regenwater inhield, maar ook de aanleg van een sceptic tank bij het toilet en het gebruik van een zogenaamde 'rocket shower' om mee te douchen. Het presenteren vrijdag was toch wel even spannend, maar ging heel goed en we kregen aan het eind dan ook te horen dat we alledrie ons Permaculture-certificaat hadden gehaald!

Na wederom een kort nachtje was het zaterdag in alle vroegte tijd om de bus terug te nemen. Ik had een reservering gemaakt bij een maatschappij, Translux, dus ik stond netjes om kwart voor 7 in de rij om mijn ticket op te halen voor de bus een half uur later. Tot ik bij de kassa kom: reservering geannuleerd! Want ik had niet betaald - nee, toen ik telefonisch boekte werd me verteld dat ik zonder problemen kon betalen bij afhalen van het ticket. Nou, niet dus. De bus was helemaal volgeboekt, dus dat feest ging niet door. Ok, wat nu? Cajun was bij me en we besloten allereerst om rustig te blijven en vervolgens te kijken wat de mogelijkheden waren. Uiteindelijk vonden we een maatschappij die twee uur later ook mijn kant (Malelane) uitging, maar Nelspruit als eindbestemming had, wat betekende dat ik vanaf Nelspruit een combi richting Malelane moest nemen. Dat klonk niet al te ingewikkeld, dus ik besloot dat ticket maar te boeken.
Met hun enigszins spirituele achtergrond zeiden Susie en Cajun dat het vast een reden had dat ik niet met deze bus meekon. Ik wist dat nog niet zo zeker, maar toen ik even later aan de koffie zat bedacht ik me dat ik mijn extra tijd goed kon gebruiken om te kijken of ik treintickets kon boeken (waarvoor vertel ik zo). Toen dat lukte was ik erg blij, en blijkbaar straal je dan uit dat je lekker in je vel zit. Want al voordat de bus vertrok raakte ik in gesprek met een heel leuk echtpaar dat zelfs hun nummer gaf, mocht ik in Nelspruit in de problemen komen, en in de bus zelf bleek de passagier naast mij een hele interessante en intelligente gesprekspartner, die me van alles vertelde over Zuid-Afrika, over dingen als de criminaliteit, blank versus zwart nu, heel boeiend.
Toen de bus na een paar uur een stop maakte bij een tankstation sprak de vrouw die voor me zat me aan, want ze had blijkbaar een deel van mijn gesprek met de jongen naast me opgevangen. Ze wilde zo ongeveer alles van me weten, wat ik deed voor vrijwilligerswerk, hoe het was in Swaziland, of het niet eng was om in je eentje een combi te nemen 'met al die zwarte mensen'... serieus. Later in het gesprek gaf ze openlijk toe dat ze inderdaad van de apartheidgeneratie was en dat niet goed los kon laten. Het feit dat haar dochter bevriend was met 'zwarte' mensen vond ze prima, goed zelfs, maar ze moest er toch niet aan denken dat ze met een niet-blanke partner thuiskwam... Het verschil met haar buurman, een jongen van 20 die de apartheid niet bewust heeft meegemaakt was daarom des te interessanter. Hij vertelde dat hij zijn eerste bezoek aan een donkere jongen in een township ook erg spannend vond, maar dat ze nu vrienden waren en hij er zonder problemen naartoe ging. Het lijkt erop dat de blanke apartheidgeneratie vooral ook een diepgewortelde angst heeft voor niet-blanken, die maar moeilijk overgaat. Al met al gaf het me weer veel stof tot nadenken - en een reis die stukken sneller ging dan ik dacht

.

Eenmaal terug in Swaziland voelde het toch wel als thuiskomen. Ondanks dat ik de eerste avond meteen in het donker in een dikke onweersbui in mijn huisje zat - waar ik uiteraard ook een grote spin tegenkwam. Welcome back dus, op zijn Swazi's! Wat ook een verschil is met Jo'burg is de hitte. Was het daar prima uit te houden met zonnig warm weer, de eerste dagen hier waren zo drukkend heet dat bij elke stap die je zette het zweet je uitbrak. Gelukkig is de drukkende hitte sinds een paar dagen weer over, maar gisteren haalde het kwik voor het eerst de 40 graden! Als je bedenkt dat de thermometer in de schaduw hangt... lekker warm dus. Een groter verschil met Nederland nu kan ik me ook haast niet indenken. En eerlijk gezegd heb ik ook nauwelijks een kerstgevoel. Eergisteren was ik in de supermarkt in Piggs Peak en daar hangt dan ineens een kerstboom - oh ja, kerstmis. Ook aan de toegenomen drukte merkte je wel dat er iets gaande was, maar kerst... kindje in de kribbe en rendieren in de sneeuw enzo, nee. Waarschijnlijk gaan we met kerst ook gewoon hiken, als het nog steeds zo heet is dan is een van de watervallen hier in de buurt een prima bestemming. En sowieso komt Jennifer 1 hier vanavond, Victoria misschien ook, dus het wordt in elk geval gezellig.

Na kerst wordt het ook leuk, want ik ga Oud&Nieuw met Jennifer 1 + 2 en Victoria vieren in... Kaapstad!!

Heb ik echt heel veel zin in, want ik hoor alleen maar goede verhalen over die plek. Het is alleen wel een eindje hiervandaan, dus we zijn aardig wat tijd kwijt met reizen. Toen we onderzochten wat de beste en goedkoopste manier was om daar te komen, kwamen we uiteindelijk uit bij de trein. En dat maakt het feit dat je lang moet reizen juist weer een avontuur op zich, met een route die onder andere dwars door de Karoo gaat (soort woestijnlandschap). We vertrekken 's avonds uit Malelane, komen dan de volgende ochtend in Jo'burg aan waar we overstappen, om dan de volgende dag in Kaapstad te arriveren. Een lange reis dus, maar ik hou wel van treinreizen, dus ik ben benieuwd.

Ik heb geen idee wanneer ik weer achter mijn laptop kan kruipen om een blog te typen, dus daarom wens ik iedereen bij deze hele fijne, warme feestdagen en alvast een heel goed begin van 2010!!