Dinsdagavond, eindelijk even tijd voor mijn weblog. Ik ben nu twee dagen op mijn Permaculture-cursus in Zuid-Afrika en vind het tot nu toe erg interessant. Zondagavond kwam ik hier na een lange busreis aan (de motor raakte meerdere keren oververhit middenop de berg, dat schoot dus lekker op) en Susie en Cajun, de twee dames die hier wonen en de cursus geven, haalden me op van het station in Pretoria. De plek waar ik de komende twee weken zit ligt namelijk in Halfway House, de naam zegt het al - precies halverwege Johannesburg en Pretoria. Het interessante van mijn busreis hier naartoe was dat de bus eerst richting Johannesburg ging en daarna doorreed naar Pretoria. Toen we Jo'burg naderden kreeg ik echt een heel apart gevoel - dit is dus een van de meest criminele steden ter wereld, dacht ik bij mezelf... en ik rijd er nu recht op af. Uiteraard veilig in de bus, dus dat was geen probleem, maar het gaf een indrukwekkend gevoel.
We reden steeds dichter naar de stad toe, toen ik ineens de 'Ponte City' zag opdoemen. Toevallig had ik een paar weken geleden in een krant die Kathy mee had genomen een artikel gelezen over dat gebouw, dat zo ongeveer symbool staat voor het verval van het oude zakencentrum van Jo'burg. Ooit neergezet als een architectonisch paradepaardje, nu huizen er vooral hoeren, zwervers en drugsdealers, en schijnt het een populaire plek te zijn om zelfmoord te plegen. Een nogal luguber verhaal dus, maar eigenlijk was ik stiekem ook wel benieuwd naar dat gebouw. Wat bleek: we reden er recht op af! Het busstation in Jo'burg ligt namelijk middenin dat oude centrum (Hillbrow), dus ik had de kans om vanaf mijn veilige busstoel eens goed rond te kijken wat er over was van ooit een modern en welvarend centrum. Erg apart, en heel intrigerend. Gelukkig hoefde ik er pas in Pretoria uit.

Eenmaal hier aangekomen was er eten en zowaar een warme douche (extra fijn als je dat niet meer gewend bent). Susie en Cajun zijn heel aardig en gastvrij, en wonen op een mooi stukje land. Ik moest alleen even wennen aan het licht van de stad 's avonds, de overkomende vliegtuigen en de snelweg vlakbij - dat alles is namelijk heel erg on-Swazi. Toen de cursus maandagochtend begon kregen we al vrij snel een rondleiding over het hele terrein. Wat ik niet wist vantevoren is dat het hier niet puur en alleen om Permaculture en het hoe & wat betreft verbouwen van gewassen gaat, maar Susie en Cajun zijn zogezegd ook nogal spiritueel. Maandagavond zat ik dus bij een sessie naast een net afgebouwde 'Peace Chamber of Sound', waarbij er een vuur werd aangestoken. Tijdens dat vuur was iedereen stil en werd er gebeden voor wereldvrede en voor de oceaan. Jaja... ik heb tegen mezelf gezegd dat ik gedurende de tijd dat ik hier ben mijn scepsis overboord moet zien te gooien en het gewoon maar op me af laat komen. Dat lukt niet altijd even goed (ik ben de oceaan geloof ik vergeten), maar ik doe mijn best. Ergens sta ik ook wel voor open voor dit soort dingen, maar het moet niet té zweverig worden. Zeker die eerste cursusdag gisteren was ik meer bezig met wat ik die dag allemaal gezien en geleerd had dan met wereldvrede, maar goed, wie weet hoe ik over een week praat...

En dan de cursus zelf natuurlijk! Ik schrijf inmiddels donderdag en tot nu toe is het erg leuk en interessant. Normaal gesproken wordt de Permaculture Design Course aan een groep van gemiddeld 16 mensen gegeven, maar wij zijn slechts met zijn drieën en soms vieren. Dat is juist leuk, want nu krijgt iedereen volop de ruimte voor vragen en opmerkingen, plus je leert elkaar goed kennen. De eerste dag kregen we de basisbeginselen van Permaculture uitgelegd en gingen daar met allerlei voorbeelden mee aan de slag. Het idee achter Permaculture is eigenlijk heel eenvoudig: doe zoals de natuur het doet, en je krijgt met zo min mogelijk moeite zoveel mogelijk voor elkaar. Vergelijk het maar met een bos: daar groeit alles immers ook vanzelf. Voeg bij dat idee het holistische principe dat alles met elkaar verbonden is en daardoor ook meerdere functies heeft, en je hebt de basis. Om een voorbeeld te geven wat we doen: gisteren hebben we het uitgebreid over water gehad en wat je daarover moet weten wanneer je een stuk land gaat inrichten (wat de gemiddelde regelval per jaar is, waar het hoogste punt is op je land, hoe je water kunt afremmen etc.). En vanochtend leerden we hoe je de helling van een stuk land kunt meten met niets meer dan een stuk touw, 3 stokken, een liniaal, een steen en wat tape. Vervolgens gingen we een 'swale' graven, een soort geul die het regenwater opvangt. Je voorkomt daarmee dat je land overstroomt én je kunt op die swale planten laten groeien - 2 vliegen in 1 klap dus. Ik kan nog tig van dat soort voorbeelden noemen, maar het belangrijkste is dat ik steeds meer leer over hoe slim moeder natuur het eigenlijk allemaal bedacht heeft, en hoe wij dat zo makkelijk en duurzaam mogelijk kunnen kopieëren.

Ondanks het volle programma van de cursus kan ik hier ook lekker bijkomen van de vorige week, die gek genoeg best wel druk was. Dat had voornamelijk te maken met de zeecontainer vol tweedehands schoolmeubilair vanuit de UK die maandagmiddag het terrein van Vusumnotfo opgereden werd. Ze lijken zo klein als je ze met zijn honderden op een boot in de Rotterdamse haven ziet, maar als zo'n zeecontainer op een vrachtwagen in je achtertuin staat, dan is het echt een enorm gevaarte. En er kan verschrikkelijk veel in! In totaal hebben we met een man of 10 zo'n 600 stoelen, 350 schooltafels, 10 archiefkasten, 2 piano's, meer dan 50 dozen boeken en nog honderden dingen uitgeladen - zonder laadklep, dus alles moest van 2,5 meter hoog getild worden. Uiteraard gedurende de drukkende hitte, met halverwege een knetterende plens- en onweersbui op ons hoofd. Al dat meubilair wordt verdeeld onder 7 scholen en moest gedurende de rest van de week dus geordend worden. Kathy's complete veranda stond vol met stoelen, op de veranda van James waren een paar schoolborden neergezet en in de trainingsruimte kon je door de tafels het bos niet meer zien. En je wilt niet weten hoeveel kauwgum er onder al die schooltafeltjes zat... brrr.

Voordeel van al dat meubilair was dat we in elk geval genoeg stoelen hadden voor wie er maar langskwam. Vooral vrijdagavond was dat erg handig, want dat was Sinterklaasavond!

Jennifer 1 + 2 en Victoria waren er, Kathy's dochter Alison heeft nu vakantie en is thuis, en Kathy had zelf nog twee vrienden uitgenodigd, erg gezellig. Mijn gevulde speculaas en bisschopswijn vielen beide goed in de smaak. Vraag niet hoeveel tijd het me heeft gekost, want wanneer de electriciteit zo'n 8 keer per dag uitvalt wordt koken en bakken echt een dagtaak, maar goed, het was toch aardig gelukt allemaal. We hebben met een man of 10 een dobbelspel gedaan met cadeautjes, wat echt hilarisch was. Qua weer was het enerzijds geen Sinterklaas, aangezien we vanwege de hitte tot laat buiten hebben gezeten totdat het te hard ging onweren, maar anderzijds weer wel, want de maan scheen heel mooi door de bomen!

Ik ga nu maar eens kijken hoe en waar ik mijn weblog online kan zetten, want dat moet ik hier ook weer even uitvinden. Zal ongetwijfeld minder moeilijk zijn dan in Swaziland, want de plek waar ik zit is eigenlijk gewoon Westers en vlakbij de stad. Ik heb al beltegoed gekocht, dus als het via mijn laptop lukt zou mooi zijn... Bij deze veel Zuid-Afrikaanse groeten en tot gauw weer!