Jaa, die titel moest ik echt nog een keer gebruiken, haha! Voor degene die 'm niet begrijpt: in mijn vorige baan bij Rotterdam Marketing schreef ik de tweewekelijkse nieuwsbrief 'Uit in Rotterdam'. Maar ja, aangezien Swaziland nu niet bepaald bekend staat om zijn uitgaansleven, was die titel niet echt van toepassing. Tot nu dus, want vorige week smste Victoria me dat er een band optrad in House on Fire, het (waarschijnlijk enige) podium hier. Livemuziek, dat was een tijd geleden... dus ja, daar had ik wel oren naar. Zaterdag dus richting Mbabane gereisd, en nadat ik na 3 uur internettijd eindelijk een file van 50Mb had verzonden (ja, echt) was ik wel toe aan een beetje ontspanning. Dus op naar het hostel in de buurt en vervolgens richting House on Fire. Toen we daar aankwamen keek ik mijn ogen al uit, want er waren verkeersregelaars en speciaal ingerichte parkeerplaatsen... en heel veel mensen! Wat bleek, het concert was niet binnen, maar er was een heus buitenpodium ingericht, met rondom eten en drinken, vuurkorven, bankjes, lichtjes... gewoon een klein festival dus! Het weer was perfect, de mensen lekker gemixtvan Swazi's enZimbabweanen totexpats en vrijwilligers, en de muziek was goed! Oliver Mtukudzi, een vrij bekende Zimbabweaanse muzikant, trad op. En zingen en dansen dat hij deed, echt super! De menigte ging helemaal uit haar dak, echt leuk. Na ruim 3 uur spelen werd er nog meer swingende muziek gedraaid, en toen dat eenmaal afgelopen was hoorde ik van binnenin House on Fire ineens zeer dansbare beats komen... er was gewoon een heuse dj ingevlogen die de zaak omtoverde tot een club! Zeker als je niets verwacht vantevoren dan zijn dit soort dingen echt heel erg leuk.
Ik heb tot een uurtje of 2 gedanst, toen werd het gehalte dronken Swazi's en backpackers me iets te hoog en ben ik samen met een bevriende PeaceCorpsvrijwilliger van Jennifer en Victoria, ook een Jennifer (laten we haar Jennifer 2 noemen) terug naar het hostel gegaan. Want er stond nog meer op het programma dat weekend, namelijk een hike in de bergen de volgende dag. Die begon echter al om een uurtje of 8, dus Jennifer 2 en ik wisten niet zeker wat we zouden doen. Toen om kwart over 6 de wekker ging was ik ook heel ernstig aan het twijfelen... maar Jennifer 2 zei dat ze nog steeds wilde gaan, dus ok, douchen, ontbijten en met de combi richting Mbabane. Ik voelde me wel wat instabiel, maar gek genoeg werkt het na een korte nacht juist goed om iets actiefs te doen. Zeker toen we na een paar uur lopen in de toch wel warme zon het doel van de hike bereikten: de waterval! Eerst schoenen uit en pootje baden, maar toen ik een paar anderen op een gegeven moment zag zwemmen ben ik er ook maar ingesprongen in mijn ondergoed. Je kon zelfs onder de waterval staan en er doorheen zwemmen! Met een spannende raft-ervaring van afgelopen september nog in mijn achterhoofd ben ik iets voorzichtiger geworden betreft wild water, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Heel apart om die zware waterval op je rug te voelen, maar erg gaaf!

Afgelopen weekend heb ik voor mijn gevoel echt even bijgetankt, ik voel me weer helemaal happy. Vorige week was namelijk ineens best wel druk, en daardoor af en toe ook een beetje hectisch. Dinsdag was er bijvoorbeeld een community-meeting over welvaart voor jonge Swazi mannen, om ze te laten nadenken over wat dat nu precies is, welvaart. Daarvoor moesten ze eerst hun eigen community letterlijk in kaart brengen, dus wie woont waar precies en waar is de kerk, de school, de winkel etc. Daarna werd ze gevraagd hoe ze welvaart zien, dus wat versta je precies onder 'rijk', 'gemiddeld' en 'arm'. Hoeveel vrouwen en kinderen heeft iemand die rijk is, en wat eet je als je arm bent, dat soort dingen. Daarna werd vertrouwelijk gevraagd wie uit die community rijk, gemiddeld en arm was, en die aantallen werden vervolgens besproken. Het idee achter de workshop was om jonge mannen, die potentie hebben om hun leven te veranderen, te laten inzien wat rijk en arm is en waarom, en ze tips te geven hoe ze daar wat mee kunnen doen. Ondanks dat alles in SiSwati was, kreeg ik de sfeer uiteraard wel mee, en die was erg actief en positief.
Een geslaagde workshop dus, waar vooraf wel aardig wat voorbereiding voor nodig was. Je kunt hier nu eenmaal niets organiseren zonder dat er eten is. Normaal gesproken vraagt Kathy bij dit soort dingen dan ook twee dames om te koken. Maar aangezien we nu met een klein groepje waren, werd de catering gedelegeerd naar... mij. Dat betekende de avond vantevoren voor 8 mensen koken en de volgende dag voor in totaal 40 mensen soep maken, in grote pannen op een klein fornuis, in een keuken die ik niet kende met een oven waarvan niemand wist hoe hij werkte, zo bleek op het moment dat hij aanmoest. Vond ik dus wel spannend. Zeker omdat mijn kookkunsten, waarvan ik zelf niet altijd even overtuigd ben, door allemaal Swazi's beoordeeld zouden worden. Ik had bedacht om aardappelsoep te maken, dat vult goed en is niet al te ingewikkeld. Leuk idee, maar dan heb je uiteraard aardappels nodig... en die waren die dag nergens in de buurt te krijgen. Dus, snel een change of plans: ik ging het met bonen doen. Prima, maar de bonen die je hier kunt kopen zijn zo rauw als maar kan en moeten dus eerst uren in de week liggen en daarna zacht gekookt worden. Gelukkig wisten wat mensen om me heen hoe dat werkte, dus ook dat kwam goed. Het was wat stressen de ochtend van de workshop om de soep af te krijgen, met wat misverstanden en opmerkingen her en der, maar uiteindelijk is het gelukt en smaakte hij ook nog prima. Op zich heel fijn natuurlijk, maar nu loop ik wel het risico dat ik vaker gevraagd wordt om de catering te doen

.

Ook was ik vorige week een middag in Mbabane om internetdingen te doen, en jawel, het was wéér spannend met de bus! Echt, dat geeft me soms wel stress hoor, het idee dat ik misschien niet thuiskom die dag. Maar het ligt er gewoon echt aan dat internet hier vaak zo'n dagtaak is, dat je zodra je er eenmaal achter zit je ook echt alle opgespaarde dingen wilt doen en dus de tijd vergeet. Dit keer moest ik een buitenlandse betaling doen via mijn internetbankieren, en dat duurde zooooo lang... maar ja, die kun je dus niet halverwege afbreken. Ook de file die ik zaterdag moest verzenden via yousendit, echt, wat een gedoe. Uiteindelijk lukte het pas op de computer van de beheerder, die me een krantje met Sudoku gaf terwijl zijn computer bezig was. 2%.... 3%.... dan duurt het dus zo 3 kwartier. Volgens de eigenaar was zijn satellietverbinding kapot gegaan door de heftige regens van een paar weken geleden, waardoor hij nu weer terug was bij af - een telefoonlijntje dus. Pas als je hier een tijdje bent besef je pas hoeveel clicks en pagina's je wel niet bekijkt, en hoe vreselijk omslachtig sommige websites zijn ingericht. Plus dat elke extra pagina dus wachten betekent. Een goede training in mijn geduld, echt... Daarom ga ik vandaag op tijd naar Malelane in Zuid-Afrika, in de hoop alle internetdingen ook op tijd af te hebben.

Vanaf komende zondag zit ik overigens voor twee weken in Zuid-Afrika, omdat mijn Permaculture-cursus maandag al begint. Ik hoop stiekem een beetje op een redelijke verbinding, wie weet kan ik zelfs wel een keertje skypen... En drie keer raden wat we hier overmorgen gaan vieren: Sinterklaas! Een tijdje geleden had ik het met Kathy en (toen nog) Linnea over tradities, en of er ook typisch Nederlandse tradities zijn. Ik dacht eerst van niet, maar Sinterklaas is dat natuurlijk absoluut wel! De uitleg over een statige, blanke man met zwarte, ietwat idiote helpers viel hier overigens wel een beetje vreemd

. Maar goed, ik ga komende dagen dus speculaasjes en een banketstaaf bakken! Als ik alle ingrediënten vandaag in Malelane kan vinden tenminste. Ook gaan we een dobbelspel met cadeautjes doen met in totaal een man of 10, dus ik ben erg benieuwd hoe dat wordt. Ik hou jullie op de hoogte!

P.S. Ik lees de reacties op mijn vorige blog nu en krijg wederom een grote glimlach - echt bedankt weer, superleuk om te lezen!